Chapter 1

2 luty 2014 r.

Drogi pamiętniczku,

Spędziłam niezwykle przyjemny dzień z moimi przyjaciółmi. Wybraliśmy się na pogaduchy. Łaziliśmy po mieście z 4 godziny! No cóż, szczęśliwi czasu nie liczą, nie? Jednak jedna rzecz mnie w tym smuci… jest to nasze ostatnie wspólne spotkanie… Za parę dni Ross wyjedzie w trasę koncertową, ja zacznę pracę nad nowym filmem… Raini i Calum zostaną w LA… Dopiero teraz dotarło do mnie to, że scenariusz z finału 2 sezonu Austina & Ally zaczął się spełniać w naszym życiu! Muszę przyznać, że okropnie będę za nim tęsknić. Ross w końcu jest moim najlepszym przyjacielem i ukochanym. Z Raini i Calum’em na pewno będę się spotykać, ale nie będziemy wszyscy razem. Nic już nie będzie takie same… A co jeśli Ross zapomni o mnie i odkocha się?!  Nie, nie chcę o tym myśleć! Umarłabym ze smutku… Właśnie przed chwilą dotarło do mnie to, że jak zaczynam o czymś innym pisać, nagle przypomina mi się mój ukochany… Hmm, muszę się choć na chwilę skupić i opowiedzieć ci o naszym pierwszym spotkaniu na castingu (ja, Ross i Raini, Caluma poznałam później). Ok, więc cofnijmy się w czasie do pewnego lipcowego dnia w 2011 r…

Jest 7.00 rano i obudziła mnie piosenka Cher Lloyd „Want U Back”. Tak to mój dzwonek xD. Usłyszałam głos:

-Laura Marano? – spytał mnie jakiś facet.

- Tak. W czym mogę pomóc?

- Dzwonię, by cię poinformować, że rozpatrzyliśmy twój wniosek i jesteś w finałowej piątce! Zapraszamy na casting!

Podał mi dokładne dane, gdzie odbędzie się spotkanie  i rozłączyłam się. Zapisałam adres na kartce.

- Vanessa! Choć tu szybko! – krzyknęłam na cały regulator.

- Lau, pali się czy co? Co się stało? – usłyszałam zza drzwi.

Szybko weszła do mojego pokoju, trzymając kanapkę w ręce. Haha, ma upaćkaną twarz w musztardzie!

- Dzwonili do mnie w sprawie roli Ally. Zapraszają mnie na casting! Aaaa!!

Rzuciłam się jej na szyję i szybko tego pożałowałam, bo mnie pobrudziła sosem i kanapka upadła na ziemię

- Później to posprzątam… - powiedziałam z niechęcią.

- Wybierz najładniejsze ciuchy, umaluj się znośnie i choć szybko na śniadanie. A tak w ogóle, gdzie będzie ten casting i o której godzinie? – powiedziała Van.

Podeszłam do szafki nocnej i zaczęłam czytać karteczkę.

- O 11.00 przy ulicy Konika Polnego, nr budynku 5. W LA oczywiście.

Van kiwnęła głową i wyszła. Skoczyłam do łazienki i 15 minut później zeszłam na dół. Zjadłam miseczkę płatków z mlekiem i szklankę soku pomarańczowego. Oczywiście nie zjadłam naczyń!

Godzinę później siedziałam w poczekalni na swoją kolej. W sali były jeszcze 4 inne dziewczyny z tą samą nadzieją co ja. Bardzo chciałabym dostać tą rolę! Muszę dać z siebie wszystko! Z rozmyśleń wyrwała mnie pewna ciemnowłosa dziewczyna. Mam wrażenie, że ja znam! Usiadła obok mnie.

- Cześć. Jestem Raini i dostałam rolę Trish – podała mi rękę.

- Cześć. Mam na imię Laura i mam nadzieję, że dostanę rolę Ally.

- Miło mi cię poznać i wydaje mi się, że ta rola jest dla ciebie strwożona!

- Oh, bardzo dziękuję. Nie wiem co powiedzieć…

W tej oto chwili drzwi się otworzyły i do pomieszczenia wszedł blondyn. Muszę przyznać, że całkiem przystojny… Raini wstała i podeszła do niego.

- I jak? Udało się?? – padło pytanie z ust Raini.

- Tak! Mam rolę Austina! – po tych słowach przybili piątkę.

Chłopak spojrzał na mnie i… wyglądał jakby zobaczył jakiś piękny obrazek! Raini pociągnęła go w moją stronę.

- Laura, chcę ci kogoś przedstawić – powiedziała czarnowłosa, a blondyn nadal dziwnie się na mnie gapił… Po 2 minutach go uszczypnęła i zadziałało.

- Hey, jestem… emmm….

- Totalnym durniem…- powiedziała pod nosem - Ross! – podpowiedziała mu

- Aaa tak! Ross mam na imię – uśmiechnął się.

- A ja Laura – odwzajemniłam uśmiech.

Patrzyliśmy jak na siebie bez słów z 3 minuty… Nawet mi się to spodobało… Otworzyły się drzwi.

- Laura Marano! Prosimy do sali! – ocknęłam się i szybko ruszyłam do miejsca, gdzie stał facet. W ostatniej chwili się odwróciłam.

- Ross, Raini! Poczekacie na mnie??

- Pewnie – odezwała się dziewczyna i się uśmiechnęła.

Weszłam do pomieszczenia, ale jeszcze usłyszałam słowa Rossa.

- Zapamiętała moje imię!!

Brzmiało to jak słowa małego dziecka, które ucieszyło się z cukierka…

C. D. N.

_______________________________________________________________________________

Jest pierwszy rozdział! W następnym zakończenie tego wpisu Laury, który pojawi się w czwartek. Chciałabym tak przy okazji podziękować za komentarze pod prologiem. Dziękuję. Sprawiło mi to dużo radości ;)