Chapter 9

22 lutego 2014 r.

Drogi pamiętniczku,

Wiem, nie pisałam dość długi czas, ale kręcę nowy film: „A Sort of Homecoming” i mam prawo do zmęczenia po ciężkich dniach pracy…

Co się przez ten czas wydarzyło? Szczerze mówiąc nic szczególnego, ponieważ nie mam kontaktu ani z Agnes, ani z Rossem. Nawet z Raini i Calumem nie rozmawiałam już kawał czasu…

Moja polska kumpela jest w żałobie i siedzi w swoich rodzinnych stronach. Blondyn jest w trasie z zespołem po Europie. Raini i Calum są w LA. Zapewne jak zwykle spędzają całe dnie na robieniu wypieków. Taa…

Jak widzisz, jak na razie „wiatr hula na polu” w moim życiu. Tylko tyle, że siedzę godzinami na planie. Nudy! Przynajmniej „parka” ma z sobą kontakt. Tak, postarałam się w tej sprawie! Czego się nie robi dla przyjaciół, nie?

To teraz przejdźmy do historii…

Mamy dziś czwartek i już jestem w studiu. Właśnie dostałam scenariusz 2 odcinka i dowiedziałam się, że jeszcze dziś mamy zacząć go kręcić. Świetnie! Weź się naucz roli w takich warunkach! Jeszcze nie skończyliśmy 1! „Jeszcze w tym tygodniu mają być skończone obydwa odcinki. Wraz z scenami śpiewanymi.” Bla, bla…

Ross dostał tekst kolejnej piosenki do nauczenia. Całkiem fajnie się zapowiada, bo bardzo lubię, gdy śpiewa i piosenki z serialu okropnie mi się podobają.

Zapowiada się piękny koniec tygodnia…

Z zamyśleń wyrwał mnie głos kumpeli. Raini mam na myśli…

- Lubisz orzeszki ziemne? Ja mogłabym żyć na orzechach i wodzie – powiedziała biorąc kolejną porcję przekąski do ust.

- Pewnie, że lubię. Daj trochę! – zabrałam jej opakowanie.

Uwielbiam ten smak! Najlepsze co ziemia kiedykolwiek zrodziła!  (kocham orzechy tak samo jak Ally ogórki xD – od aut.)

- Tylko nie zjedz mi wszystkiego, bo będziesz gruba!

- I kto to mówi?

Stop! Wróć! Zacznij myśleć! Teraz możesz mówić! Mądra ja!

- Laura!

- Przepraszam! Nie to miałam na myśli! Mogę ci kupić 2 nowe opakowania w nagrodę!

- Przestań!

- To ja już nic nie będę mówić… - oddałam jej opakowanie, a ona je schowała do torebki.

Siedzimy u niej w garderobie. Mamy jeszcze kawał czasu do rozpoczęcia kręcenia. Dokładnie 15 min.

Wzięłam swój egzemplarz scenariusza do rąk i zaczęłam czytać swoje kwestie do 2 odcinka serialu. Nie trwało to zbyt długo, ponieważ niebawem mój telefon przypomniał o sobie…

Serio?! Van dzwoni?? O takiej godzinie?? Przecież teraz noc jest w LA!

- No hey. Wszystko w porządku? Wiesz… Jest środek nocy.

- Co? Ja dzwonię, ponieważ jestem na lotnisku i ok południa będę w Miami. Rydel, Rocky, Riker, Ryland i Ratliff są ze mną. Przyślij mi adres studia, to się tam pojawimy za jakiś czas.

- Ok. Już wysyłam. Do zobaczenia.

- Do zobaczenia.

Rozłączyłam się i wysłałam smsa z adresem.

Miło! Będzie miło!

Raini postanowiła coś powiedzieć:

- Szykuje się niezła balanga! Co przygotowałaś na dzisiejszy wieczór?

- Wypad na plażę.

- Się postarałaś…

- No co?

- Nic… Najwyższa pora wziąć się do pracy, nie uważasz?

- Tak. Masz rację.

Wyszłyśmy z garderoby i udałyśmy się na plan. Na miejscu czekali na nas reżyser, Calum i Ross.

No to czas zakończyć pierwszy odcinek naszego show…

Jest godzina 9 i oficjalnie cel osiągnięty! Mamy godzinkę na nauczenie się scenariusza i przygotowanie do kręcenia. Nie ma to jak przerwa. Pięknie…

Czy już wspominałam, że na planie jest także publiczność? Szczerze mówiąc ten fakt ogromnie mnie cieszy! Czuję się jak na deskach teatru, tylko że tu na dodatek są kamery…

18 stron… Dam radę!

Obecnie znajduję się w swojej garderobie. Powinnam się najpierw przygotować. Mam strój na myśli…

Po przebraniu się usiadłam przed lusterkiem i zaczęłam się uczyć.

Godzina szybko zleciała i znów cała nasza 4 czekała na pierwszy klaps. W tym czasie rozmawialiśmy, co Calum zaczął.

- To co będziemy robić wieczorkiem? Laura! Słyszałem, że masz jakieś plany.

- Dokładnie! Wybierzemy się dziś nad wodę. My, Van, rodzeństwo Rossa i Ell. Jakiś posiłek, pogaduchy i spacerek po piaszczystej plaży - trochę się rozmarzyłam…

- Będzie wesoło – Raini podsumowała.

- Z moim rodzeństwem na pewno! – wtrącił Ross ze śmiechem.

Przerwał nam miłą pogawędkę reżyser, który nie wiem jakim cudem znalazł się obok nas.

- Dobra dzieci, czas na trochę ciężkiej pracy. Koniec z fantazjowanie do 18. Jutro musimy skończyć 2 odcinek, jeśli chcecie mieć wolny weekend…

Trochę pojęczeliśmy, z powodu naszego ciężkiego losu i w końcu padł pierwszy klaps…

Nareszcie koniec na dzisiaj! Mamy ponad połowę materiału. YAY!

Jutro nagrywamy scenę śpiewaną. Ross musi się nauczyć piosenki. Jak ona miała?? Emm… „A Billion Hits”! Taka jedna kobieta odpowiedzialna za stronę muzyczną w serialu, zaprezentowała nam tą piosenkę i widziałam, że Rossowi aż oczy iskrzyły! No, nie dziwię się mu, bo piosenka jest naprawdę świetna. Idealnie trafili w jego gusta…

Właśnie idę teraz sobie w stronę swojej garderoby. Dotarłam do drzwi swojego pomieszczenia i weszłam. Co widzę?? Van sobie siedzi przed lusterkiem z telefonem w rękach! Z boku stoi biała walizka. Dziewczyna mnie zauważyła i gwałtownie wstała, po czym podbiegła do mnie z takimi słowami na ustach:

- Laura! Tęskniłam!

- Ja też siostra! – powiedziałam w jej ramionach.

Oderwałyśmy się od siebie. Opowiedziałam jej o wszystkim, co ją ominęło przez te parę dni. Jej reakcja?

- No co ty! Ross się w tobie zakochany! Ross się w tobie zakochany!

- Cicho! Jak dziecko się zachowujesz. A jesteś starsza…

- I dobrze! Jest to legalne!

Ahh ta moja siostrunia…

- To ja się może przebiorę?

-Idź, idź!

Szybko się przebrałam w toalecie i wróciłam do Vanessy. Otwieram drzwi i co widzę? Dziewczynę całującą się z blondynem! Z Rikerem żeby było jasne! I to nie taki sobie całus! Namiętny i to jak!!

Usta otworzyłam tak szeroko, że aż dolna szczęka opadła mi na ziemię! To taka przenośnia…

W końcu para oderwała się od siebie. Na początku mnie nie zauważyli, ale jednak zwrócili na mnie uwagę. Byli chyba nawet bardziej zszokowani niż ja…

Nagle blondyn się odezwał:

- Ohh, cześć Laura. Już dawno cię nie widziałem.

- Cześć. Taa… Dawno…

- To ja wracam do rodzinki – powiedział do Van.

- Do zobaczenia później.

Uśmiechnął się do niej i jakby nigdy nic poszedł sobie…

Co to miało być??!!

- To idziemy? – zapytałam.

- Gdzie?

- Do hotelu.

- Pewnie.

Po tych słowach wyszłyśmy z garderoby.

Jesteśmy w moim pokoju hotelowym i się okazało, że Van będzie nocować u mnie. Całkiem fajnie…

Obie się przebrałyśmy w ciuchy odpowiednie na wieczorne wyjście na miasto. Coś takiego jak do szkoły.

Już niebawem wszyscy zaproszeni na dzisiejsze świętowanie, zawitali u mnie i w końcu się wybraliśmy nad morze…

Teraz cała nasza paczka siedzi w przytulnej knajpce na plaży. Każdy gada z każdym, więc jest niezły harmider…

Ja siedzę na okropnie wygodnej kanapie pomiędzy Raini i Rossem. Rozmawiam ze swoją kumpelą, a Ross podsłuchuje. Taa…

- I jak? Skończyłaś tamtą piosenkę? – zapytała mnie czarnowłosa.

- Nie. Dostałam blokady twórczej.

- Ohh. Szkoda. Jestem ciekawa ciągu dalszego.

W tym oto momencie podszedł do nas kelner w pizzą. Hawajską. Uwielbiam ją!

Wyciągnęłam rękę, by wziąć sobie kawałek. Ross wypatrzył sobie ten sam fragment dania. Efekt? Nasze dłonie się spotkały.

Lepiej być nie może…

C. D. N.

_________________________________________________________________________________

Taki oto rozdzialik :D Myślę, że może być... Mamy już kwiecień, a co to znaczy? Że już za 2 tygodnie są testy gimnazjalne!! Matko! Okropnie się ich boję, bo zależy mi na tym, by pójść później do dobrego liceum. Profil humanistyczny oczywiście! Taa... Na dodatek strasznie trudno mi się skupić na lekcjach, bo cały czas myślę o takim jednym świetnym chłopaku... No i muszę przeczytać "Hamleta" i wyszukać sobie 5 cytatów dla mojej roli. Ducha gram. A taki jeden warszawski teatr... Przedstawienie już w czerwcu!! O.o Mam taką małą prośbę: nie narzekajcie mi na brak Raury! Serio, komentarze tego typu mnie dobijają, bo się dla was staram jak mogę... Tak w ogóle pamiętajcie o komentarzach :D To tyle. xD