Chapter 19

W końcu oderwaliśmy się od siebie.

To co teraz będzie się dziać?! W końcu jeszcze nigdy nie byłam w związku, a Ross tak. A co jeśli nie będę dla niego wystarczająco dobra?! A co jeśli zaraz zerwie ze mną?! Co jeśli to tylko piękny sen?!

- Ross?

- Tak?

- Możesz coś zrobić dla mnie?

- Dla ciebie wszystko. A co? Coś się stało?

- Emm… Nie… Chcę byś mnie uszczypnął – podałam mu swą dłoń.

- Lau. Czy ty się dobrze czujesz?

- Tak. Zrób, o co proszę.

Chłopak zrobił co miał uczynić, a ja poczułam ból.

- To nie jest sen!!

Wpadłam w jego ramiona, on z całej siły przycisnął mnie do siebie i pogładził swą ręką po mych włosach.

- To jest piękna rzeczywistość – wyszeptał mi do ucha.

- Teraz to widzę. Jestem szczęściarą.

- A ja jestem najszczęśliwszym facetem na świecie. No i muszę cię o coś zapytać…

- No słucham – oderwałam się od niego.

- Czy zrobisz mi tę przyjemność i się umówisz ze mną na randkę?

- Z największą przyjemnością.

A tak szczerze… Poczułam się jakbyśmy grali w sztuce Szekspira. Taa…

Ale i tak się ogromnie cieszę, że się z nim umówię! Ciekawe co będziemy robić… Nie no… Bez skojarzeń…

- W sobotę o 10?

- Pewnie. A co wymyśliłeś?

- A to już jest niespodzianka. Powiem tylko tyle, byś ubrała się w wygodne ciuchy, bo będziemy dużo chodzić.

- No na serio?! Będziemy chodzić na randce?! Ugh! – trochę mi się to nie spodobało.

- Tak. Bo ruch to zdrowie marudo – pokazał mi język.

No ładne rzeczy! Swojej dziewczynie?!

- Oj no dobrze – zrobiłam to samo – A tak zmieniając temat… Jutro nagrywamy drugą cześć tej historyjki z Auslly i mamy wolny tydzień, tak? Zapomniałam co reżyser mówił…

- No to gdzieś ty była? No właśnie tak mówił… Może gdzieś pojedziemy całą paczką? Na ten wolny tydzień?

- To jest świetny pomysł! Morze, góry czy las? Tak w ogóle to ja zaraz przedzwonię do Van i będzie wszystko załatwione.

- Ok, ok. Biwak?

- Dobra – spojrzałam na zegarek – wow! Ja już idę, bo nie wstanę rano i będę robić za zombie na planie.

Zrobiłam zeza. A co?! Tylko raz się żyje!

- Do jutra – powiedział ze śmiechem.

- Cześć.

Wyszłam i popędziłam do swojego pokoju. Zadzwoniłam do siostry i jej wszystko wytłumaczyłam. Po czym się przyszykowałam do jutrzejszego dnia i poszłam spać.

Teraz jestem na planie i zaraz kręcimy scenę z piosenką „I Think About You” i praktycznie będzie to koniec na dzisiaj. YAY!

Jestem na swoim miejscu i Ross zaraz wyjdzie i zacznie śpiewać…

Godzinę później wszystko było już nagrane. Szybko poszło!

W tym momencie jestem z blondynem w swojej garderobie i se gadamy.

- Wiesz… Ładnie dziś wyglądasz, tak całuśnie. (musiałam to napisać xD – od aut.)

- Dzięki – zarumieniłam się – ty też wyglądasz całkiem fajnie.

CO JA GADAM?! NIECH KTOŚ MI POWIE DLACZEGO TAKIE RZECZY GADAM!

Chłopak się zawstydził i przegryzł dolną wargę.

- Miło, że tak myślisz.

- A tak w ogóle świetny dałeś dziś występ.

Próbowałam rozluźnić atmosferę. Nie tylko ja jestem spięta na maxa. Oh no…

- Dzięki – złapał mnie za rękę – a ty jesteś urocza jak za każdym razem, gdy cię widzę.

- Mmm. Mów dalej.

Chłopak trochę się zbliżył do mnie.

- Miałem coś innego w planach.

- Ciekawe co takiego…

Po wymówieniu tych słów Ross mnie pocałował. Nie będę opisywać na czym to polega, bo to chyba wiadome… Chociaż… Zarzuciłam swe ręce na jego szyję, a on swoimi rękoma jakby mnie trzymał, bym nie uciekła. Znaczy… Ja tak to odebrałam…

Tak w ogóle było bosko, miło, tak, że ojej! Ale z drugiej strony… Motyle odleciały… Tak szybko? Co jest?! Może się pomyliliśmy?... Może trochę się pośpieszyliśmy?... (BUM BAM! Ja zła kobieta :D xD – od aut.)

W końcu oderwaliśmy się od siebie. Blondyn wyglądał na… rozczarowanego?

- Czy ja robię coś źle? – zapytał.

Szczerze? Nie wiem co powiedzieć…

- Co? Nie… Dlaczego tak myślisz?

- Wydaje mi się, że robię wszystko tak… na siłę…

- Wiesz… Tak się zastanawiam czy… czy to nie za szybko się dzieje? Ale to nie znaczy, że nie umówię się z tobą. Ja… Jeszcze wszystko się ułoży.

- No dobrze. Chodź tu do mnie – rozłożył swe ręce.

Zrobiłam tak jak poprosił.

Jak ja lubię się przytulać! Może jeszcze jest nadzieja…

Oderwaliśmy się od siebie i oznajmiłam:

- Dobra. To teraz uciekaj mi stąd, bo przebrać się muszę.

- Ok, ok.

Chłopak mrugnął do mnie i zniknął za drzwiami mej garderoby.

Oto i jest sobota. Zaraz mam randkę, a jakoś nie chce mi się na nią iść, bo chodzić będziemy. Ugh! Ja leniuch!

Usłyszałam pukanie i kogo ujrzałam w drzwiach? Rossa z bukietem róż i uśmiechem przyklejonym na twarz. Dosłownie…

- Kwiatki dla ciebie – podał mi je.

- Serio? Myślałam, że dla mojej matki.

- Co ty taka w nie sosie?

- Hmm… Może dlatego, że na wymarzoną randkę, nie wymarzyłam sobie łażenia, Bóg wie gdzie.

- Oj daj spokój! Na plażę są tylko 3 km.

- Co proszę?! Oh nie, nie, nie mój drogi. Po kilometrze ty mnie tak zaniesiesz. Haha! – zaśmiałam mu się w twarz.

- W sumie mi to nawet pasuje – uśmiechnął się.

- Tak? To się jeszcze okaże – pogroziłam mu palcem.

Godzinę później byliśmy w drodze. I think I hate this idea… (Myślę, że nienawidzę tego pomysłu – od. aut.)

- Ugh! Daleko jeszcze?!

- Przeszliśmy 2 kilometry marudo.

- Koniec tego dobrego. Nie idę dalej. Nie mam siły.

Usiadłam na trawie przy drodze na znak protestu. Nieposkromiona Laura!

- Oj no Laura! Nie bądź taka!

- Czyli jaka?!

- Cały czas robisz mi na złość!

- A może mam powody do tego!

- Przestań!

- Sam przestań!

Stanął do mnie plecami.

Teraz tak se myślę… Zachowujemy się jak rozwydrzone, niewychowane bachory. Taa…

- Oj nie fochaj się – odezwałam się po jakiś 2 minutach ciszy.

- Muszę się zastanowić nad twą propozycją.

- Oj dobra. Za karę możesz wrzucić mnie do morza.

- Ciekawa propozycja – odwrócił się w moją stronę.

Postanowiłam wstać i powiedziałam:

- Ale najpierw mnie zanieś na miejsce.

- Dobra – powiedział z niezadowolonym wyrazem twarzy.

Ross posłusznie mnie zaniósł i już po godzinie byliśmy nad plażą. Miejmy nadzieję, że zapomniał o tym co mówiłam…

Chłopak podszedł do samochodu i wyjął z niego kosz.

- Co tutaj robi twój samochód?!

- Czeka na właściciela?

No, ten fakt mnie zszokował. Przecież mogliśmy tu przyjechać autem! Spokojnie Laura. Wdech, wydech, wdech, wydech…

Po kwadransie już se siedzieliśmy na kocu i jedliśmy smakołyki z kosza Rossa. Jak ja kocham pomarańcze!

Po chwili blondyn się odezwał:

- Nie jest aż tak źle co nie?

- Ty się lepiej już nie odzywaj dziś do mnie.

- Oj no weź! Nie widzisz jak jest przyjemnie? – objął mnie.

- No może tak trochę – położyłam swoją głowę na jego ramieniu.

Po pewnym czasie Ross mnie złapał i nagle zaczął biec w kierunku wody. Ja oczywiście krzyczałam i waliłam go po ciele z całej siły, ale to nic nie dało. Wylądowaliśmy w morskiej wodzie. On wyglądał na zadowolonego, a ja miałam ochotę go utopić. Taa…

Później bez słowa się wysuszyliśmy na słońcu i chłopak zaczął zbierać klamoty. Do hotelu wróciliśmy jego autem cały czas milcząc.

Taka oto to była koszmarna randka…

Tak właśnie wygląda me życie. Zaczyna się jak w bajce, a kończy katastrofą. Co jest ze mną nie tak?! Oj dobra, już nie ważne. To wszystko działo się tak dawno temu… W następnym wpisie opowiem ci jak było na biwaku. Za każdym razem jak to wspominam to mi się śmiać chce! Zresztą zobaczysz wkrótce…

PS. Miłość przychodzi w najmniej spodziewanym momencie…

Agnes… Coś ty zrobiła! Ross się totalnie zamknął w sobie! Cudem udało mi się dotrzeć do niego. Szkoda gadać… Jeśli zrezygnuje z zespołu, roli w filmie i w serialu, to chyba się powieszę razem z nim… No świetnie! Zaczynam tracić głowę tak samo jak on! Ahh Agnes, musimy coś zrobić…

_________________________________________________________________________

Rozdział jest xD To teraz se posłucham jaka ja jestem zła xD Nie może być cały czas pięknie i kolorowo, bo będzie nudno xD Tyle xD Czekam na dużo komentarzy i next za parę dni :D Się zobaczy kiedy dokładnie xD